Niet de wilde dieren maakten de meeste indruk op reisleider Anne, maar een bijzondere ontmoeting met een pastor in Namibië. Nadat ze ooit stage liep in Malawi en het meest genoot van de contacten met de bevolking, wilde ze graag terug naar Afrika. Het werd een reis door Zuid-Afrika, Namibië en Botswana.
Hoe was het om weer in Afrika te zijn?
‘Het was echt genieten. Kamperen in Afrika is fantastisch met elke dag een prachtige zonsopkomst en -ondergang. Een bijzonder avontuur was een bezoek aan een safaripark. Ik had gelezen dat je hiervoor een 4 x 4 nodig had, maar ik wilde een poging wagen met onze eigen auto’s. We kwamen al snel vast te zitten in het mulle zand en we wisten allemaal wel dat je echt niet uit de auto moet gaan op safari. Gelukkig stonden we nog dicht bij de ingang en kregen we hulp. We werden uitgegraven en de banden werden wat zachter gemaakt, zodat we weer verder konden rijden. We kregen verder geen waarschuwing dat het misschien niet handig zou zijn…’
‘Niet veel later stonden we weer vast, maar deze keer zonder mensen om ons heen. Met iemand op de uitkijk zijn er toen een aantal uitgestapt om te duwen, zodat we toch verder konden. We reden daarna flink door uit angst om weer vast te raken in het zand. De overstekende giraffe moest maar even iets harder lopen. Het is gelukkig goed gekomen, maar ik zou niemand aanraden om ons voorbeeld te volgen. Aan het einde van de dag, vlakbij de uitgang, kwamen we bij een prachtige vallei met ontzettend veel dieren. Dat beeld vergeet ik niet meer. Een zonsondergang met giraffen, olifanten, zebra’s en nog veel meer dieren. Het was gedoe, maar wat heb ik genoten!’
‘De ontmoetingen met locals, de kerkdienst, safari’s, de prachtige natuur en een fietstour in Soweto (een wijk in Johannesburg); het was allemaal echt geweldig. Maar het meest bijzondere vond ik het bezoek aan een aantal dorpjes met een lokale pastor.’
Hoe kwam je met deze pastor in aanraking?
‘Tijdens mijn reisvoorbereiding zoek ik altijd contact met de lokale kerk, omdat ik het ontmoeten van medechristenen een meerwaarde vind. Via de GZB kwam ik in contact met een lokale pastor in Namibië die in afgelegen dorpjes het evangelie deelt. Ik heb gevraagd of het mogelijk was om mee te gaan, want zeker als toerist kan het moeilijk zijn om die dorpjes te bezoeken. Dit was dus een mooie kans. Deze pastor sprak geen Engels en het was best een uitdaging om hem te vinden. Gelukkig slaagden we hierin en na wat non-verbale communicatie bleek dat hij met ons mee moest rijden. Ook zijn zoon ging mee, want die sprak wat Engels. Met een volle achterbank, en de pastor en zijn zoon op de bijrijdersstoel, reden we door de bush en kwamen we na een tijdje uit bij wat hutjes. Het eerste wat opviel waren grote stukken vlees in een boom. Het bleken de ribben en het hart van een olifant te zijn.’
‘Wat voorzichtig stapten we uit, terwijl de pastor de dorpsbewoners begroette en uitnodigde om in de kring te komen zitten. Met een platenbijbel in zijn hand vertelde hij plaat voor plaat het verhaal van de bijbel. Het was bijzonder om te zien dat juist de volwassenen aandachtig luisterden naar het voor ons ‘simpele’ verhaal. Mijn groep daarentegen werd na een uur wel wat onrustiger en had moeite met de concentratie. Maar de pastor ging nog even door😉
Na afloop hadden een aantal deelnemers een mooi gesprek met een jongen die Engels sprak. We maakten nog wat foto’s en stapten weer in de auto. Onder de indruk van hoe het evangelie toch deze onbereikbare gebieden bereikt.’
‘Het is grappig om te merken dat de groep steeds graag wil weten wat we gaan doen. Maar het mooie is juist om het te laten gebeuren. Ik weet het ook niet, we zien het wel.
We reden daarna nog naar een ander dorpje, maar hier stonden de dorpelingen helaas niet open voor een bezoek. De pastor en zijn zoon gaven aan dat het moeilijk is om in deze dorpen het evangelie te delen. Ondanks dat blijven ze doorgaan.
Wat voor mij zo’n bezoek bijzonder maakt, is dat je ziet dat God overal werkt. Ook in deze dorpjes en ook door de ‘simpele’ platenbijbel. Als groep bespraken we daarna wie er gelukkiger zou zijn: zij die weinig hebben, maar samen leven, zorgen en overleven of wij die veel hebben, maar met zoveel bezig ‘moeten’ zijn. Juist deze ervaringen maken een Avantareis voor mij nóg waardevoller!’
Wat staat er nog op jouw reisprogramma?
‘Met kerst staat een reis naar Sri Lanka gepland. Voor volgend jaar heb ik nog niets vastgelegd, maar ik zit te denken aan landen langs de zijderoute. Door mijn werk bij Kom Over en Help kom ik onder andere in Oezbekistan. Het lijkt me mooi om dit land en omliggende landen te bezoeken vanwege hun rijke geschiedenis, cultuur, natuur en de bevolking.’
