Willemijn

De nieuwsgierigheid om steeds naar bijzondere plekken te reizen heb ik als tweede generatie Avantareiziger al van jongs af aan. Het mooie aan reizen vind ik dat het je horizon verbreedt door het ervaren van andere culturen, meer te weten te komen van de geschiedenis en in prachtige natuur te zijn. Het leukste aan de Avantamanier vind ik de gezelligheid en diversiteit van de groep, creatief omgaan met de situaties die we tegenkomen, de kampvuren, het opzetten van de tentjes, of zonder onder de sterrenhemel slapen. Ik heb geen favoriet werelddeel, maar vind juist de diversiteit fascinerend. Van de uitgestrekte woestijnen en verschillen in het Midden-Oosten tot levendige markten met onbekende gerechten in (centraal) Azië, hoge gebergten in Zuid-Amerika of verrassende Europese steden.

De meerwaarde van het reizen met een christelijke organisatie zit voor mij in de levensovertuiging die we delen en de verrijkende gesprekken die we daar op reis met elkaar over voeren. Ook is het fijn om met elkaar de verwondering over de prachtige natuur die we ervaren te delen.

Slechts één favoriete reisherinnering kiezen is onmogelijk, maar het zijn het de onverwachte gebeurtenissen waar ik aan terugdenk. Van een verkeerde bus pakken, vrienden worden na een spontane ontmoeting, miscommunicatie door de taalbarrière, tijdens het snorkelen boven tientallen haaien hangen of in noodweer belanden… teveel om op te noemen! Dan toch eentje van mijn laatste reis (Saudi-Arabië): daar liep ik op de heenweg met twee reisgenoten tijdens onze overstap over de airport, en zagen we richting onze gate allemaal mensen in een soort badjassen met teenslippers lopen. We dachten eerst dat er misschien een spa gedeelte was, of toen we beter keken, een moskee. Toen zagen we dat al deze mannen klaarstonden om te boarden op onze vlucht. Wij waren nieuwsgierig, dus raakten aan de praat. Zij waren dat ook, maar dan naar de reden van ons bezoek aan Saudi-Arabië als christenen tijdens kerst. De witte gewaden die ze droegen bleek Ihram-kleding, twee ongenaaide witte doeken als eerste ritueel voor de bedevaart naar Mekka. Voor ons het besef dat de reis echt was begonnen en we ons de komende dagen zouden onderdompelen in de bijzondere oosterse cultuur.