Mongolië ligt ingeklemd tussen twee grootmachten: Rusland en China. De Transmongolië Express rijdt tussen Moskou en Beijing en gaat dwars door, je raadt het al, Mongolië. Wij stappen op deze legendarische trein in Beijing, nadat we daar eerst een aantal dagen in de omliggende regio’s hebben rondgereisd. In Ulaanbaatar, de Mongoolse hoofdstad, stappen we uit. Hier staan in het centrum moderne wolkenkrabbers en de buitenwijken zijn een mengeling van eenvoudige, in allerlei kleuren geschilderde houten huizen en gertenten. We kunnen onder meer het boeddhistische Gandanklooster en het Sukhbaatarplein bezoeken.
Als we Ulaanbaatar achter ons laten, is bebouwing al snel dun gezaaid. Hier vinden we de nationale parken Terelj en Hustai, die allebei bergachtig en schitterend zijn en waar we mooie wandeltochten kunnen maken. In het Hustai NP leven kuddes wilde Przewalskipaarden, die in het wild ooit volledig waren uitgestorven maar dankzij een herintroductie van in Nederland gefokte paarden lopen er nu weer enkele kuddes rond.
We trekken ook door de Gobiwoestijn, die deels in Mongolië en deels in noordelijk China ligt. Schijnbaar verlaten vlaktes, reikend tot aan de horizon. De grote kuddes halfwilde paarden en kamelen die er grazen zijn eigendom van gastvrije nomaden. Ze wonen in witte, ronde tenten (gers) op de steppes. We worden er vriendelijk ontvangen en getrakteerd op een glas thee of verse paardenroom. Mongolië is het enige land ter wereld waar het grootste deel van de bevolking nomadisch leeft. Het is bijzonder om dit leven van dichtbij te zien en mee te maken.
De Gobi-woestijn is met zijn verbleekte vlaktes, uitgedroogde beddingen, zandverstuivingen en eindeloosheid een van de meest wrede woestijnen ter wereld. Het landschap is zo spectaculair dat je soms met ingehouden adem de bocht omrijdt. Wonderlijke rotsformaties, zoutmeren en door de wind gevormde duinlandschappen. Getuige de rotstekeningen her en der in de wildernis, was men lang geleden ook al onder de indruk van Gobi’s schoonheid. Een enkele keer zien we een groep tenten. Daar bevindt zich een bron waar de nomaden hun kuddes komen drenken. Als we bij zo’n bron onze eigen tenten opslaan, kunnen we in de schemering zien hoe het wild uit de woestijn komt om te drinken.
Gezien de schaarse infrastructuur en de primitieve omstandigheden in Mongolië wordt dit een avontuurlijke reis. Dit zal zeker een contrast vormen met de hectiek van de Chinese miljoenenstad Beijing. Wat we in China hopen te gaan doen is op dit moment nog niet bekend, maar een bezoek aan de Chinese Muur (een van de zeven wereldwonderen) kunnen we sowieso niet overslaan.
De bedoeling is om vanuit China overland met de trein van China naar Mongolië te reizen. De omgekeerde richting van Ulaanbaatar naar Beijing reizen we per vliegtuig (deze vlucht is inbegrepen, evenals – uiteraard – de retourvluchten naar Beijing).
Voor Mongolië en China is tijdelijk geen visum nodig. Dat scheelt een hoop gedoe, dus mocht je deze landen op je verlanglijstje hebben, dan is dit de ideale gelegenheid!
De bijkomende kosten zijn bedoeld voor maaltijden, vervoerskosten tijdens de reis en overnachtingen.
